Δυο μάνες κλαίγανε
τα ίδια λέγανε τα μοιρολόγια
για γιους που θρέψανε
κι αυτοί πιστέψανε σε κούφια λόγια
Και οι δυο λεβέντες για δυο κουβέντες
είναι στο χώμα είναι στο χώμα
Και η μάνα η Τούρκα και η μάνα η Γκρέκα
τους κλαιν ακόμα τους κλαιν ακόμα
Στα ξένα σμίξανε
και οι δυο τραβήξανε λάζο μαχαίρι
“άπιστε!” βρίζανε
κι ύστερα στήσανε ψηλά το χέρι
