Ξένε διαβάτη που ζητάς
τη μάνα του λεβέντη.
Εγώ είμαι η μανούλα του
η μάνα που τον γέννα,
για πες μου τα μαντάτα του
γιατί τον έχω ένα.
Μάνα για σφίξε την καρδιά
και τα μαντάτα είναι βαριά.
Ξένε διαβάτη μου για πες
ποια μάτια τον πλανέψαν;
Ποια μάτια να τον κάνανε
και μένα μ’ απαρνιέται;
Ότι και να του έτυχε
η μάνα δεν ξεχνιέται.
Μάνα για σφίξε την καρδιά
στο σπίτι σου έπεσε φωτιά.
Ξένε διαβάτη να μου πεις
μην έχει αρρωστήσει.
Ποια του δροσίζει με νερό
το στόμα το στεγνό του;
Ποια ξημεροβραδιάζεται
μπρος το προσκέφαλο του;
Μάνα για σφίξε την καρδιά
Ο γιος σου δεν υπάρχει πια.
