Η μνήμη μου έγινε γιαγιά
με μαύρες κάλτσες και γυαλιά
κι όπου νυχτώνει θα στρωθεί
κι εκεί ξυπνάει το πρωί.
Έα απινέα…
Η μνήμη μου έγινε γιαγιά
με κούφια δόντια και γυαλιά
κι ο νους της χάνει πού και πού
και τότε ουρλιάζει σαν μαϊμού.
Η μνήμη μου είναι τρελή
και την κλειδώνω σε κελί
και σήκωσε τη γειτονιά
και τη γιουχάραν τα παιδιά.
