Μα το φεγγάρι απόψε είναι εχέμυθο,
δεν φανερώνει πια των άλλων ιστορίες,
καθώς ψηλά μας χαιρετάει φαίνεται έτοιμο,
να βγάζει στο σκοτάδι σιωπηλά, φωτογραφίες.
Και των ερώτων μας τα σχέδια παρέδωσε
στη σκοτεινή πλευρά του κλειδωμένα,
γιατί το φως του φεγγαριού μια νύχτα έδωσε
υπόσχεση ζωής, να τα κρατήσει φυλαγμένα.
Και τώρα εδώ του κάστρου εμείς
μια συμμορία με ερώτων πάθη,
μια συμφωνία του ζητάμε εξ’ αρχής
για τους απ’ έξω μυστικά να μάθει.
Να τους προδώσει μ’ ένα φως
που μια πανσέληνος μονάχα ξέρει
κι έτσι να μάθουμε κι εμείς το τι και πως
κι ο χρόνος που θα ’ρθει τι θα μας φέρει.
Μα το φεγγάρι πάλι δεν απάντησε,
γι’ αυτό μια νύχτα που η φωτιά του ήταν σβησμένη,
ο γκρίζος στόλος του εχθρού πάνω του πάτησε
κι έτσι απλά την κατοχή του υπομένει.
Κι όλα τα άστρα μονομιάς απομακρύνθηκαν
για να μην έχουνε του φεγγαριού την τύχη,
μέσα στο θόλο τ’ ουρανού τρέξαν και κρύφτηκαν
και στους απρόσκλητους εχθρούς σηκώσαν τείχη.
Και τώρα εδώ του κάστρου εμείς
μια συμμορία με ερώτων πάθη,
μια συμφωνία του ζητάμε εξ’ αρχής
για τους απ’ έξω μυστικά να μάθει.
Να τους προδώσει μ’ ένα φως
που μια πανσέληνος μονάχα ξέρει
κι έτσι να μάθουμε κι εμείς το τι και πως
κι ο χρόνος που θα ’ρθει τι θα μας φέρει.
