Ο ήλιος τη ξεγέλασε
και της αυγής τ’ αγέρι
κι η νεραντζούλα πίστεψε
πως ήρθε καλοκαίρι.
Τη ξεγέλασε ο Μάρτης,
αχ Απρίλη πότε να ‘ρθεις.
Αχ Απρίλη μου πότε να ‘ρθεις.
τη ξεγέλασε ο Μάρτης.
Και πριν την ώρα γιόμισαν
από ανθούς τα κλώνια
και μοσχομύρισε η αυλή
προτού χαθούν τα χιόνια.
Τη ξεγέλασε ο Μάρτης,
αχ Απρίλη πότε να ‘ρθεις.
Αχ Απρίλη μου πότε θα ‘ρθεις.
τη ξεγέλασε ο Μάρτης.
Ας ήταν νεραντζούλα μου
βοριάς να μην ξεσπάζει
και σου μαράνει τους ανθούς
και τα κλαριά σου σπάσει.
Τη ξεγέλασε ο Μάρτης,
αχ Απρίλη πότε να ‘ρθεις.
Αχ Απρίλη μου πότε να ‘ρθεις.
είπε ψέματα ο Μάρτης.
