Η νύχτα θέλει κορμί και μέλι
διπλό σεντόνι που σε γλιτώνει
θέλει τσιγάρο, βαρύ “Σαντέ”.
Να μη σε γνώριζα, να μη σε χώριζα
να μη σε κράταγα στα χέρια μου ποτέ.
Η νύχτα θέλει καρδιές με βέλη
σβηστά τα φώτα, κλειδί στην πόρτα
την Καίτη Γκρέυ σ’ αργές στροφές.
Να μη σε φώτιζαν και σ’ αιχμαλώτιζαν
της περασμένης σου αγάπης οι φωτιές.
Η νύχτα θέλει κορμί και μέλι
φωνή που σβήνει προτού να γίνει
παλιό καθρέφτη που ξέρει πως.
Για όσα γίνανε, για όσα μείνανε
κανείς δε φταίει απ’ τους δυο μας δυστυχώς.
