Ωραία φίλε, ήταν ωραία
όπως τα λέγαμε και όπως
μες στο κρασί και την παρέα
γύριζεν ο καιρός κι ο τόπος.
Κι ακόμα ωραία ήταν ως στάζαν
χρυσά τα λόγια της κοντά της,
τα μάτια της ως μας κοιτάζαν
ως μας μεθούσε η ομορφιά της.
Ωραία ναι…Μα εγώ φαρμάκι
έπινα, πέφτοντας εντός μου,
αυτή που σαν χελιδονάκι
ξεφτούριζε απ’ το φως του κόσμου.
