Πρωί πρωί
παλιοζωή
μες στου κόσμου τη χλαλοή
παιδιά γυμνά
κορμιά σεμνά
με τραγούδια κι ωσαννά.
Τραβάν γραμμή
για το ψωμί
δε ζητάν άλλη πληρωμή.
Σκληρή δουλειά
χωρίς μιλιά
με τη Βίβλο αγκαλιά.
Ποιος ειν’ αυτός
που πάει σκυφτός
σα να γυρεύει μια χαμένη γη
έχω σκοπό
να σας το πω
το βράδυ στη συναγωγή.
Και μια χρονιά
στην παγωνιά
είδαμ’ όλοι μας το φονιά
πρώτη φορά
να προχωρά
στου Μολδάβα τα νερά.
Παντού κραυγές
και προσταγές
της Ευρώπης μας οι πληγές.
Κι εμείς πουλιά
χωρίς φωλιά
με τη Βίβλο αγκαλιά.
Χτες και προχτές
βραδιές φριχτές
με του Ραβίνου την πικρή φωνή
να λέει πολλά
και να μιλά
για κάποια γη παντοτινή.
Πρωτοχρονιά
στην παγωνιά
είδαμ’ όλοι μας το φονιά
πρώτη φορά
να προχωρά
στου Μολδάβα τα νερά.
