Πέφτει η νύχτα στην πόλη, δυο χαμένα κορμιά
Που κορόιδευαν όλοι όταν ήταν παιδιά
Δυο χλωμές αναμνήσεις κρύφτηκαν στα σκουπίδια
Με τις ίδιες κινήσεις δύο πρόσωπα ίδια
Χαμένος τουρίστας χωρίς ξεναγό
Σε μια ξένη Ελλάδα που πρέπει να ζω
Νταλίκα που τρέχει χωρίς οδηγό
Είν’ η σκιά μου κι εγώ
Δυο ενώσεις σε μια, μπερδεμένη χημεία
Έκρηξη και φωτιά μέσα στην ησυχία
Να μετράνε το χρόνο μέχρι ο ήλιος να βγει
Ταξιδεύουνε μόνο κάθε νύχτα μαζί
Χαμένος τουρίστας χωρίς ξεναγό
Σε μια ξένη Ελλάδα που πρέπει να ζω
Νταλίκα που τρέχει χωρίς οδηγό
Είν’ η σκιά μου κι εγώ
