Έμαθα πως έχεις φίλο, πονηρή σουπιά.
Πριν να παίξουμε και ξύλο, μάζεψέ τα πια.
Χτύπησε το ξυπνητήρι για το θύμα σου,
τώρα όμως θα πληρώσεις για το κρίμα σου.
Ήρθ’ η ώρα να σε διώξω
όσο και να σ’ αγαπώ
κι ας το ρίξω στο πιοτό.
Τ’ αντρικό φιλότιμό μου
το ’χεις παίξει μια ζαριά.
Φύγε, πονηρή σουπιά!
Τη μελάνη σου αμολούσες πάντα πονηρά,
σαν τυφλό με περπατούσες στα θολά νερά.
Μια φορά δε μ’ έχεις βγάλει ασπροπρόσωπο,
τώρα έχεις και παρτίδες μ’ άλλο πρόσωπο.
Ήρθ’ η ώρα να σε διώξω
όσο και να σ’ αγαπώ
κι ας το ρίξω στο πιοτό.
Τ’ αντρικό φιλότιμό μου
το ’χεις παίξει μια ζαριά.
Φύγε, πονηρή σουπιά!
