Το γαλάζιο του πάγου μες στα μάτια σου είδα
άγγιγμα του πελάγου, κύμα και καταιγίδα.
Η σελήνη γυμνή βγήκε απ’ τα νερά
έχει η ελπίδα φωνή και λιμάνι η καρδιά.
Δική μου έγινες πνοή, στη βάρδια του χρόνου
αγάπη ήσουν δυνατή αιώνια φωτιά,
μου έσβησες με μια ματιά, το χάραγμα του πόνου
στην πιο μεγάλη θάλασσα μου έδωσες στεριά.
Σαν καρδιά που ραγίζει στην αντάρα του κόσμου
μα ποτέ δεν λυγίζει, την ανάσα σου δώσ’ μου.
Η σελήνη γυμνή βγήκε απ’ τα νερά
έχει η ελπίδα φωνή και λιμάνι η καρδιά.
Δική μου έγινες πνοή, στη βάρδια του χρόνου
αγάπη ήσουν δυνατή αιώνια φωτιά,
μου έσβησες με μια ματιά, το χάραγμα του πόνου
στην πιο μεγάλη θάλασσα μου έδωσες στεριά.
