Έλα φωνή πρωτοστάτη αγγέλου
να με βγάλεις.
Του αιώνα τα παιδιά τα γνώρισα
πόση αλήθεια τα σκεπάζει όταν κοιμούνται
στ’ ακονισμένα νύχια των καιρών.
Να ‘ταν η ζωή μια χαραμάδα
να χωρούσε μάνα μου η Ελλάδα.
Να ‘τανε βροχή κάθε μου δάκρυ
πέλαγο μόνο να βρει.
Να ‘τανε κι άγγελοι δικοί μου
χαρακιές να κάνουν στο κορμί μου
να ‘τρεχε το αίμα μου να γράφω
πόσο με πονάει αυτή η γη.
Έλα καημέ στη θέση τ’ ουρανού
να μετρηθούμε.
Της ανάγκης τις φωτιές αγκάλιασα
στη Μεσόγειο δεν έχουμε τελειώσει
σαν τους ανέμους χάσαμε το φως
Να ‘ταν η ζωή μια χαραμάδα
να χωρούσε μάνα μου η Ελλάδα.
Να ‘τανε βροχή κάθε μου δάκρυ
πέλαγο μόνο να βρει.
Να ‘τανε κι άγγελοι δικοί μου
χαρακιές να κάνουν στο κορμί μου
να ‘τρεχε το αίμα μου να γράφω
πόσο με πονάει αυτή η γη.
