Σαν φίλοι χωριζόμαστε μ’ αφήνεις μόνη πια,
στα μάτια κοιταζόμαστε για λιγοστά σκαλιά
πριν κλείσει η πόρτα πίσω σου ρωτάς τι θα γινώ.
Μη νοιάζεσαι λοιπόν γιατί η ζωή είν’ ωραία
το δάκρυ αυτό τώρα το στερνό
θα το στεγνώσει ο καιρός.
Μη νοιάζεσαι λοιπόν γιατί η ζωή είν’ ωραία
κυλάει ξανά η ρόδα της ζωής,
τι κι αν χωρίσαμε εμείς.
Νομίζουμε καμιά φορά πως ήταν πυρκαγιά
μα ήταν μια μικρή φωτιά, μιας στιγμής χαρά.
Τι κι αν πονέσαμε κι εμείς, περνά ό,τι κι αν πεις.
Μη νοιάζεσαι λοιπόν γιατί η ζωή είν’ ωραία
το δάκρυ αυτό τώρα το στερνό
θα το στεγνώσει ο καιρός.
Μη νοιάζεσαι λοιπόν γιατί η ζωή είν’ ωραία
κυλάει ξανά η ρόδα της ζωής,
τι κι αν χωρίσαμε εμείς.
Μπορεί να θέλω να `μαι ελεύθερη
μπορεί μια αγάπη άλλη να βρω,
ποιος ξέρει τι θα μου συμβεί στη ζωή.
Λα λα λα λα λα λα, η ζωή είναι ωραία
λα λα λα λα, λα λα λα λα λα…
Γεια σου και,
μη νοιάζεσαι λοιπόν γιατί η ζωή είν’ ωραία
κυλάει ξανά η ρόδα της ζωής,
τι κι αν χωρίσαμε εμείς.
Τι κι αν χωρίσαμε εμείς,
αφού η ζωή είναι ωραία.
