Η φούστα με το σκίσιμο στο πλάι
καρφί τακούνι,
που ποτέ δε συγχωράει.
Βγήκα σαν έμπαινε η βραδιά
μ’ έναν καθρέφτη για καρδιά
και στο λαιμό ένα σταυρό
τ’ αγόρια βρίσκω στο χορό.
Τ’ αγόρια μέσα στο χορό
μαθαίνουν τη μαλαγανιά
κι όχι δεν είναι ζητιανιά
να παζαρεύεις το φιλί
άμα το θες τόσο πολύ.
Τα μάτια με το σύννεφο στο πλάι
για όσους βρήκαν
τη ζωή που δε μετράει.
Κι έρχονται τ’ άγουρα παιδιά
και ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Έλα, γιαβάς, έλα σε μας
τ’ αγόρια ρούχα της σκιάς.
Τ’ αγόρια ρούχα της σκιάς
που δεν τα θες να τα φοράς
βγήκαν κι αυτά στη ζητιανιά
και για να φύγει η ρετσινιά
κάνε πως θες για μια φορά.
