Κάποια βραδιά σ’ ένα χωριό
φτάνει απ’ την πόλη η Ζωζώ
με φορτηγό περαστικό
Κι από την πρώτη τη βραδιά
τα παλληκάρια στην ουρά κρατούν σφιχτά
πέντ’ έξι τάλιρα σωστά.
Ακόμα στο χωριό γελούν με τη Ζωζώ
Γιατί ένα βράδυ σκοτεινό
την πιάσαν έξω απ’ το χωριό
της σπάσανε τα δόντια με κλωτσιά
της ήραν ρούχα και λεφτά
ακόμα στο χωριό γελούν με τη Ζωζώ
Σε συμβουλεύω για καλό
μην κοροϊδεύεις τη νταρντάνα τη Ζωζώ
γιατί θα σου ΄βγει σε κακό
Και ποιος γυρίζει να τη δει
είναι φτωχιά, είναι χαζή
κι όμως μπορεί να καταστρέψει ένα παιδί
Ήταν λεβεντιά ο φίλος μας, ο γιος του παπά
κι αυτή του πήρε τα μυαλά
Κοντά της ένα μαρτύριο η ζωή
βρωμιά, κρασί και φυλακή
κι αυτός στο τέλος πια θα τρελαθεί
θ’ αυτοκτονήσει, θα γενεί στην πόλη νταβατζής
Αξίζει η Ζωζώ, ό,τι κι αν πεις
