Σεργιάνησα στη σκέψη μου, αγάπης μονοπάτι
κι αντίκρισα εσένανε μαζί μου αναβάτη
Σεργιάνησα στις κορυφές, στου κόσμου τα σοκάκια
Κοντά σου δε φοβήθηκα του χάρου τα δρομάκια
Όπου πατάς εγώ πατώ
κι όπου πηγαίνεις τρέχω
μέσα σ’ αυτό το χαλασμό
κοντά σου μόνο αντέχω
Σεργιάνησα στη θάλασσα, μαζί σου ένα βράδυ
κι αντίκρισα στο πέλαγο ελπίδα στο σκοτάδι
Σεργιάνησα τις ομορφιές, του κόσμου τις κρυμμένες
εκείνες που νομίζανε πως ήταν δεδομένες
Όπου πατάς εγώ πατώ
κι όπου πηγαίνεις τρέχω
μέσα σ’ αυτό το χαλασμό
κοντά σου μόνο αντέχω
