Σε μια ντουλάπα Κλείστηκαν τα όνειρά μου
Εσύ όμως βάλθηκες ζωή να μου στερήσεις
Μα την φιλία πρόδωσες Σαν τον Ιούδα
Και όλο μου φώναζες “Μη σταματάς, τραγούδα!”
Σ’ενα παράθυρο Μου σπάσαν τα φτερά μου
Και μου ζητούσαν Να μάθω να πετάω
Μα όσο και αν έπαιξαν Με τη χρυσή καρδιά μου
Εγώ στιγμή δε έπαψα Ποτέ μου να γελάω
Κ’ όλο τρέχω τρέχω να σωθώ Απ’ της μοίρας τον φονιά
Μες τις φλέβες μου κυλά Το μαρτύριο που με πονά
Τα γέλια έγιναν αμέτρητα μπροστά μου
Σαν των διαβόλων τις κραυγές που ψιθυρίζουν
Μα το δικό μου γέλιο έχει σταματήσει
Και ο ιδρώτας των ματιών μου έχει κοκκινίσει
Δεν χάραξα ποτέ τις φλέβες του χεριού μου
Άλλοι μου κόψανε νωρίς το νήμα της ζωής μου
Κ’ όλο τρέχω τρέχω να σωθώ Απ’ της μοίρας τον φονιά
Μες τις φλέβες μου κυλά Το μαρτύριο που με πονά
