Δεύτερη μέρα κι η βροχή
πάνω στο ντέφι τ’ ουρανού
τα ασημένια δάχτυλα
άγγιξε και κροτάλισε
κι αμέσως αναβρύσανε
τα χίλια δέντρα απ’ το βουνό
τα χίλια φύλλα που άστραψαν
το ΛΑ, το ΝΤΟ ψελλίσανε
κουδούνισαν βαριοί καρποί
Κι ο πρώτος ο κορυδαλλός
τινάχτηκε βαθιά στο φως
γαλάζια τρίλια στάλαξε
Στο πιο ψηλό κλαδί ο Θεός
κελάηδα μέχρι που άδειασε
