Ήρθες κλαμένη, σε μια πόρτα κλειδωμένη
με την ελπίδα να σ’ ανοίξω μου ζητάς.
Ίσως για σένα είναι όλα περασμένα
για μένα πρέπει όπου ήσουνα να πας.
Ήρθες κλαμένη, απ’ τον άλλον προδομένη
μες την δική μου να ριχτείς την αγκαλιά.
Δε θα μπορέσω όμως να σε συγχωρέσω
γιατί δε σβήνουν απ’ το νου μου τα παλιά.
Ήρθες κλαμένη, μα ελπίδα δε σου μένει
απ’ τη καρδιά μου σ’ έχω βγάλει δυστυχώς.
Δεν την αντέχω τη ντροπή του προδομένου
πρέπει να φύγεις κι ας πονάω συνεχώς
