Τα μάτια κλείνω και σε θυμάμαι
που έφυγες μου μοιάζει σαν εχθές.
Το βράδυ εκείνο έπαψα να ’μαι
αυτό που στη ζωή σου εσύ θες.
Με σκότωσες μ’ ένα αντίο
χωρίς να ’χεις ενοχές
Κι ήρθες πάλι πίσω σαν το δολοφόνο
που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά.
Κι αν συγγνώμη μου ζητάς ξέρω πως μόνο
να με σκοτώσεις θες ξανά.
Δε με πειράζει να περιμένω
και να ελπίζω σε υπερβολές.
Μα δεν αλλάζει το πεπρωμένο
κι ας κάναμε προσπάθειες πολλές.
Με σκότωσες μ’ ένα αντίο
χωρίς να ’χεις ενοχές
Κι ήρθες πάλι πίσω σαν το δολοφόνο
που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά.
Κι αν συγγνώμη μου ζητάς ξέρω πως μόνο
να με σκοτώσεις θες ξανά.
