Στα χέρια μου κρατώ ένα καράβι
τον ύπνο σου να πάρει στ’ ανοιχτά
σε ήσυχο ταξίδι με φεγγάρι
σε όνειρα που λάμπουν στα βαθιά.
Κοιμήσου εσύ κι ο άνεμος θα φέρει
τις μουσικές που αγάπησες παιδί
μαζί και τις εικόνες απ’ τα μέρη
που ζωγραφίζεις χρόνια τώρα στη σιωπή.
Της νύχτας τα λαμπιόνια, δες, φωτίζουν
του μυστικού σου κόσμου το βυθό
ζωηρά τα χρώματά τους σου θυμίζουν
το βήμα του ακροβάτη στο κενό.
