Τα στρογγυλά γυαλιά σου και το γενάκι σου
με φέρανε κοντά σου στο καμαράκι σου.
Κοιτάζεις κάπως έτσι και αλληγορικά
και δε σου παίρνουν λέξη μήτε τα ξωτικά.
Κι αν σε κακολογάν, αλήτη κι αν σε λέν’
εγώ σε βλέπω ήρωα του Ιουλίου Βερν.
Μιλάς για ξένους τόπους και περιπέτειες,
φοβάσαι τους ανθρώπους, αλλά δε μου το λες.
Γυρνάς από τους δρόμους τα ξημερώματα,
στον ύπνο σου φωνάζεις λέξεις κι ονόματα
