Πες μου ποιου αλφάβητου
μίκρυνες τις λέξεις,
ποιο ποτάμι θύμωσες
κι έμεινε μισό.
Τώρα μ’ άλλα γράμματα
πως μπορείς να πλέξεις
όποια γη ερήμωσες,
άλλον ποταμό.
Πες μου ποιον ξελόγιασες
κι όνομα δεν έχει,
ποιο σημάδι αψήφησες
κίβδηλων καιρών.
Στον καθρέφτη κοίταξες
κι άρχισε να βρέχει
και στον ήχο χόρεψες
άγριων δοξαριών.
Είχαν τα ταξίδια σου
μάτια απορημένα
χιλιομπαλωμένα
με χρυσή κλωστή.
Κοίτα πως λιγόστεψαν
οι μεγάλοι δρόμοι
μα είμαι εδώ ακόμη
ίσαλος γραμμή.
