Τα χρόνια που εξαγόρασα για πάντα
η φαντασία μου τα λέει παιδικά
και τώρα μόνη στην παλιά μας τη βεράντα
το νήμα πλέκω της ζωής μου οριακά
Τα χρόνια που περάσανε και ‘φύγαν
για μένα ήτανε αιώνιο καλοκαίρι
μα τώρα τα λουλούδια μου ξεφύγαν
και σ’ ένα μου χαμόγελο στήνω καρτέρι
Ένα φιλί στοργή και μια αγκαλιά
για να με σφίξει δυνατά ζητάω
και εγώ γι’ αυτόν σε ροζ καθρέφτη θα βαφτώ
θα βάλω τ’ άσπρο μου μαντό
μ’ άσπρη κορδέλα στα μαλλιά θα ονειρευτώ
Τα χρόνια που περάσανε για πάντα
λυγμό αφήσαν στης ψυχής μου τις γωνιές
κι απ’ το εξήντα ένα άρωμα λεβάντα
που με τυλίγει σε μια πρόβα από το χτες
Τα χρόνια που ανέπνεες θυμάμαι
σαν μαξιλάρι που στο στήθος μου ακουμπούσες
στα βήματα που πάταγες κοιμάμαι
εκεί που κάποτε ζωή παραληρούσες
Ένα φιλί στοργή και μια αγκαλιά
για να με σφίξει δυνατά ζητάω
και εγώ γι’ αυτόν σε ροζ καθρέφτη θα βαφτώ
θα βάλω τ’ άσπρο μου μαντό
μ’ άσπρη κορδέλα στα μαλλιά θα ονειρευτώ
Τα χρόνια που εξαγόρασα για πάντα….
