Εσύ που ζεις στην εξορία της αγάπης
Χωρίς μνηστήρες στο νησί
Κάποιας Ιθάκης
Τον Οδυσσέα περιμένεις να φανεί
Μα δυστυχώς, ποτέ σου δεν θα τον προλάβεις
Γιατί ακόμα δεν μπορείς να καταλάβεις
Πως είναι λάθος η δική σου διαδρομή
Εγώ γυρεύω μια φωτιά
Να με ζεστάνει
Κι εσύ γυρεύεις μια φωτιά
Για να καείς
Μέσα στη τρέλα σου που ζεις
Και μεσ’ στην πλάνη
Το αδιέξοδο δεν είδες της ζωής
Εσύ που ζεις και ξεγελιέσαι μ’ αυταπάτες
Φόρτωσες πάλι τις αδύναμές σου πλάτες
Με παραισθήσεις που δεν βγάζουν πουθενά
Βλέπεις τις μπόρες για ασήμαντες ψιχάλες
Και δεν αντέχεις τις αγάπες τις μεγάλες
Γιατί έχεις μάθει στα μικρά και στα φθηνά.
Εγώ γυρεύω μια φωτιά
Να με ζεστάνει
Κι εσύ γυρεύεις μια φωτιά
Για να καείς
Μέσα στη τρέλα σου που ζεις
Και μεσ’ στην πλάνη
Το αδιέξοδο δεν είδες της ζωής
