Ξέθωρη αφίσα με τους δύο,
άχρωμη παράσταση μισή.
Γράφουμε ο καθένας νέο βιβλίο,
δάκρυ δάκρυ εγώ, με γέλιο εσύ.
Τώρα στη σκιά σου δίνω χρώμα
μέσα από παλιές αναδρομές.
Έφυγες, με ξέχασες, κι ακόμα
ψάχνω της ζωής σου τις γραμμές.
Και μου το ’λεγε, και μου το ’λεγε
και μου το ’λεγε η Μαργαρίτα
όταν τη ρωτούσα αν μ’ αγαπάς.
Και μου το ’λεγε, και μου το ’λεγε
και μου το ’λεγε η Μαργαρίτα,
και μου το ’λεγε, και μου το ’λεγε:
“Κοίτα, βρε τρελή καρδιά, που πας!”
Έκαιγε η ανάσα μου κοντά σου
κι άρπαζε το σώμα μου φωτιά.
Ψεύτικα μαχαίρια τα φιλιά σου,
κι όμως με τρυπήσαν στην καρδιά.
Τώρα στη σκιά σου δίνω χρώμα
μέσα από παλιές αναδρομές.
Έφυγες, με ξέχασες, κι ακόμα
ψάχνω της ζωής σου τις γραμμές.
