Τώρα που τραβάμε χωριστά
νιώθω σαν χαλίκι μες στο δρόμο
που ο καθένας πάνω του πατά,
κι εγώ λιώνω, κι εγώ λιώνω απ’ τον πόνο.
Και πεθαίνω, πεθαίνω, πεθαίνω
σαν το δέντρο που είναι κομμένο,
με τα όνειρα ξεριζωμένα
και πεθαίνω, και πεθαίνω για σένα.
Τώρα που δεν είμαστε μαζί
κι η καρδιά μου έγειρε στο χώμα
σκέφτομαι που μου ’δωσες εσύ
του Ιούδα το φιλί στο στόμα.
Και πεθαίνω, πεθαίνω, πεθαίνω
σαν το δέντρο που είναι κομμένο,
με τα όνειρα ξεριζωμένα
και πεθαίνω, και πεθαίνω για σένα.
