Κλειδιά γυρίζουμε σε χωριστά σκοτάδια
σε σπίτια μπαίνουμε, που δεν ανάβει φως
για να μη βλέπουμε της πίκρας τα σημάδια
που μας προκάλεσε αυτός ο χωρισμός.
Μόνος εγώ, μόνη κι εσύ
κι ανάμεσά μας ένα χάσμα αγεφύρωτο
ξένος εγώ, ξένη κι εσύ
και το γραμμάτιο στον έρωτα απλήρωτο.
Και πως να κοιμηθώ, και πως να κοιμηθείς
ποιος κλείνει μάτι σ’ αδειανό κρεβάτι
και πως να σ’ αρνηθώ, και πως να μ’ αρνηθείς
που καταστρέψαμε την πιο μεγάλη αγάπη.
Καρδιά δεν έχουμε, μα μια πληγή στα στήθια
που δε γιατρεύεται και μένει ανοιχτή
μας κυνηγάνε οι ενοχές μας κάθε νύχτα
γιατί σκοτώσαμε μια αγάπη δυνατή.
Μόνος εγώ, μόνη κι εσύ
κι ανάμεσά μας ένα χάσμα αγεφύρωτο
ξένος εγώ, ξένη κι εσύ
και το γραμμάτιο στον έρωτα απλήρωτο.
Και πως να κοιμηθώ, και πως να κοιμηθείς
ποιος κλείνει μάτι σ’ αδειανό κρεβάτι
και πως να σ’ αρνηθώ, και πως να μ’ αρνηθείς
που καταστρέψαμε την πιο μεγάλη αγάπη.
Και πως να κοιμηθώ, και πως να κοιμηθείς
ποιος κλείνει μάτι σ’ αδειανό κρεβάτι
και πως να σ’ αρνηθώ, και πώς να μ’ αρνηθείς
που καταστρέψαμε την πιο μεγάλη αγάπη.
Και πως να κοιμηθώ, και πως να κοιμηθείς
ποιος κλείνει μάτι σ’ αδειανό κρεβάτι
και πως να σ’ αρνηθώ, και πως να μ’ αρνηθείς
που καταστρέψαμε την πιο μεγάλη αγάπη.
