Στην περιπέτεια μ’ έβαλες
και μέσα στην ανία
κάθε βραδιά που έρχεται
ψάχνω να βρω αιτία
δεν ξέρω πώς το μπόρεσα
εσένα να ξεχάσω
νέες ιδέες φόρεσα
κι άφησα να σε χάσω.
Και τριγυρίζω, τριγυρίζω, τριγυρίζω
και τη ζωή όπου θέλω τη χαρίζω
και δε με νοιάζει που με πάει ο καημός μου
και πόσα χρόνια ακόμα θα `μαι μοναχός μου
και θα κοιτάζω κάθε βράδυ άλλα μάτια
την άλλη μέρα μόνος να ‘μαι δυο κομμάτια
και τριγυρίζω, τριγυρίζω, τριγυρίζω
και το κορμί μου όπου θέλω το χαρίζω.
Να μπω μέσα στη μοναξιά
που μ’ άφησε εκείνη
τώρα καλά τη γνώρισα
πόνος βουνό, δε σβήνει
τις νύχτες πάντα τις περνώ
μόνος, βαλαντωμένος
μέσα στο άδειο σπίτι μου
μονάχος και καμένος.
Και τριγυρίζω, τριγυρίζω, τριγυρίζω
και τη ζωή όπου θέλω τη χαρίζω
και δε με νοιάζει που με πάει ο καημός μου
και πόσα χρόνια ακόμα θα ‘μαι μοναχός μου
και θα κοιτάζω κάθε βράδυ άλλα μάτια
την άλλη μέρα μόνος να ‘μαι δυο κομμάτια
και τριγυρίζω, τριγυρίζω, τριγυρίζω
και το κορμί μου όπου θέλω το χαρίζω.
