Είχα κάνει όρκο, ποτέ δε θ’ αγαπήσω,
θα προσπερνάω και δε θα γυρίζω πίσω,
είχα βρει τον τρόπο ανέμελα να ζήσω
αλλά να που έτυχε, έτυχε να σε γνωρίσω.
Και τώρα τι να κάνω,
μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
αν με δέσεις θα πεθάνω,
αν σου πω δε σ’ αγαπώ θα είναι ψέμα.
Μου ‘πες κάποιο βράδυ με μάτια δακρυσμένα
πως αν χρειαζόταν θα πέθαινες για μένα,
ήταν και τα φώτα πονηρά χαμηλωμένα
κι όλα αυτά μου ήρθαν, μου ήρθαν μαζεμένα.
Και τώρα τι να κάνω,
μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
αν με δέσεις θα πεθάνω,
αν σου πω δε σ’ αγαπώ θα είναι ψέμα.
