Περπατάω μες στο δάσος και κοιτώ τον ουρανό
μα δεν βλέπω το γαλάζιο και δε βλέπω το λευκό.
Βλέπω πάνω εκεί ψηλά μονάχα στάχτη και καπνό.
Είναι πάλι καλοκαίρι κι άλλοι πάνε διακοπές
άλλοι πάνε παραλία για ρακέτες και βουτιές
κι άλλοι σήκωσαν το Καναντέρ να σβήσουν τις φωτιές.
Καίνε, καίνε και χτίζουν και ποτέ δε σταματάνε, συνεχίζουν.
Χτίζουν. χτίζουν και καίνε και ποτέ μας δε θα μάθουμε ποιοι φταίνε.
Και αυτό το καλοκαίρι πάλι η χώρα θα καεί
από το δικό μας χέρι με βενζίνη και στουπί
για να χτίσουν τα λαμόγια και να πιάσουν την καλή.
Θα καούνε τα δεντράκια, θα καούνε τα πουλιά,
θα καούνε πυροσβέστες, θα καούνε τα παιδιά,
για να χτίσουν τα λαμόγια και να βγάλουνε λεφτά.
Καίνε, καίνε και χτίζουν και ποτέ δε σταματάνε, συνεχίζουν.
Χτίζουν. χτίζουν και καίνε και ποτέ μας δε θα μάθουμε ποιοι φταίνε.
Φταίνε λεν’ τα κουκουνάρια, φταίει λένε ο καιρός,
φταίει μάλλον ένας Τούρκος ή ένας αναρχικός
μα ποτέ δε φταίνε εκείνοι που ψηφίζει ο λαός.
Το έχεις ακριβοπληρώσει και το λένε C4I
κυνηγάει τρομοκράτες με CIA και FBI
μα όταν καίγεται το σπίτι σου κάθεται και κοιτάει.
Καίνε, καίνε και χτίζουν και ποτέ δε σταματάνε, συνεχίζουν.
Χτίζουν. χτίζουν και καίνε και ποτέ μας δε θα μάθουμε ποιοι φταίνε.
Περπατάω μες στο δάσος και κοιτώ τον ουρανό
μα δεν βλέπω το γαλάζιο και δε βλέπω το λευκό,
βλέπω πάνω εκεί ψηλά μονάχα στάχτη και καπνό,
βλέπω πάνω εκεί ψηλά μονάχα στάχτη και καπνό
