Φιλάει τα μάτια μου το φως, καινούρια μέρα
Και ένας ήλιος σαν μαγνήτης με τραβά
Κράτα το χέρι μου μη φύγω στον αέρα
Πες μου αν μείνω πως θα πάνε όλα καλά
Βόλτα στη θάλασσα κι ένας καφές στο
κέντρο
Γεμάτη μέρα με όση χώρεσε ζωή
Ξαπλώνω δίπλα σου γυμνός, πεσμένο
δέντρο
Δωσ’ μου ανάσες για να φτάσω ως το
πρωί
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δε γυρίζω
Η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό
Ό,τι ξεχνάω, με κρατάει να συνεχίζω
Δεν είμαι φύλλο, είμαι το ίδιο το νερό
Τρώει κομμάτια η χαρά από την λύπη
Κόντρα στο φως, το σώμα γίνεται σκιά
Μέσα στα χέρια σου ό,τι έχεις κι ό,τι
λείπει
Φόβος κι ελπίδα απο τα ίδια υλικά
