Δεν έρχονται από μακριά, δε μοιάζουνε με ξένους,
κι απ’ τα θρανία φύγαν, με πολλούς επαίνους.
Μα όλα τα βλέπουνε μισά, και νιώθουν σαν χαμένοι,
δε με φοβίζει τίποτα, όσο οι φοβισμένοι.
Θα `ρθουνε πολλά, που θα μοιάζουν ίδια, μα θα είναι αλλιώς,
μόνο που εσύ θα `σαι άυλος, καινούριος κόσμος.
Δεν ξέρω αν μας μοιάζουνε, και την πατρίδα θέλουν,
δεν ξέρω τι θα μάθουνε, ξέρω τι δεν ξέρουν.
Αν δεν πιστέψεις δεν πετάς, και άλλος δρόμος πια δε μένει,
δε με τρομάζει τίποτα, όσο οι τρομαγμένοι.
Θα `ρθουνε πολλά, που θα μοιάζουν ίδια, μα θα είναι αλλιώς,
μόνο που εσύ θα `σαι άυλος, καινούριος κόσμος.
Αν δεν πιστέψεις δεν πετάς,
και άλλος δρόμος πια δε μένει,
δε με τρομάζει τίποτα όσο οι τρομαγμένοι.
