Eίν’ ακριβός ο αέρας που φτύνεις,
ακριβό το ποτό και το πίνεις.
Tρύπιες τσέπες και μακό φανελάκι,
είν’ ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι,
είν’ ο κόσμος δροσιά κι αεράκι.
Λύσσα ο έρωτας, χάδι ο έρωτας,
κόκκινα μάτια μου μη με ρωτάς.
Στα 17 σου πηδάς το καλάμι,
στα 19 σου κανείς δε σε πιάνει.
Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο·
σε λίγα χρονάκια δεν ξέρεις πού πας.
Eνήλικο μούτρο ανοίγεις γραφείο.
Tα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδοίο.
Γλυκά νανουρίζεις το ρήγμα π’ ανοίγει,
το ξέρεις καλά η ζωή σου έχει φύγει·
συμβόλαιο στο πάθος που λήγει.
Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας,
καμμένα μάτια μου μη με ρωτάς.
Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο·
φοβάσαι και ξέρεις πού πας.
Όλοι οι καριόληδες μια εταιρία.
Σάπια ηλικία και αδυναμία.
Γελάει ο χρόνος και λάμπει ανθισμένος
στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος.
Σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι:
τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι;
Στάχτη ο έρωτας, μνήμη ο έρωτας,
γέρικα μάτια μου μη με κοιτάς.
Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο·
σε λίγα χρονάκια το ξέρεις γερνάς.
Kαληνύχτα μαλάκα η ζωή έχει πλάκα,
έχει γούστο και φλόγα
είναι κάτι σαν ρόδα:
σε πατάει και σε παίρνει,
μόνο ίχνη σου σέρνει.
