Τρώω χορδές και πίνω νότες,
λέω για κάθε τι πάνω στη γη,
ξυράφι τ’ αφτί μου, το χέρι μου αστράφτει,
πετάει η κιθάρα μου στης νότας την κραυγή.
Βροχή λουλούδια, προβολείς,
για μένα φέγγουν όλα αυτά,
κι όλα τα βλέπω αληθινά,
χειροκροτήματα, για μένανε, πολλά,
χειροκροτήματα, για μένανε, πολλά,
χειροκροτήματα, για μένανε, πολλά.
Τρώω χορδές και πίνω νότες,
λέω για κάθε τι πάνω στη γη,
ξυράφι τ’ αφτί μου, το χέρι μου αστράφτει,
πετάει η κιθάρα μου στης νότας την κραυγή.
Κι όταν κλείσει η αυλαία
και το πλήθος απ’ τα μάτια μου χαθεί,
μένω μόνος, με παρέα
την ατέλειωτη, την ατέλειωτη,
την ατέλειωτη σιωπή.
