Φταίω εγώ που πίστευα
τους ψεύτικους σου όρκους
το θέατρο που μου ‘παιζες
με χίλιους δύο τρόπους.
Καμάρωσε, καμάρωσε
μία γυναίκα δυνατή
για σένα πως κατάντησε
καμάρωσε, καμάρωσε.
Για σένα όλους τους φίλους μου
τους είχα κάνει πέρα
δεν έχω τώρα άνθρωπο
να πω μια καλημέρα.
Καμάρωσε, καμάρωσε
μία γυναίκα δυνατή
για σένα πως κατάντησε
καμάρωσε, καμάρωσε.
