Άλλη μια μέρα που ξημερώνει
και περιμένεις να βγει ξανά
πέρασαν χρόνια κι εσύ ακόμη
στα ίδια μέρη τριγυρνάς
δεν μας χωράνε οι ίδιοι δρόμοι
κι εσύ δεν έχεις που να πας
κι όλο φωνάζεις φτάνει και παρακαλάς
να γίνει κάτι και για μας
Κάνεις δεν είναι όπως παλιά
ούτε κι εσύ δε μ’ αγαπάς
μονάχα πίνεις και μεθάς
κι ότι σου λείπω δεν ξεχνάς
Κανείς δεν ξέρει πια γιατί
κι εσύ ποτέ δεν απαντάς
μονάχα πίσω σου κοιτάς
και νοσταλγείς κι αναζητάς
Άλλη μια μέρα φεύγει τελειώνει
κι έρχεται η νύχτα που σε πονά
που σου θυμίζει και σε πληγώνει
σε βασανίζει και σου μιλά
σου λέει για μένα σου λέει για σένα
μιλάει για λάθη και για σωστά
μα για τα μάτια τα βουρκωμένα
δε λέει λέξη δεν απαντά
Κάνεις δεν είναι όπως παλιά
ούτε κι εσύ δε μ’ αγαπάς
μονάχα πίνεις και μεθάς
κι ότι σου λείπω δεν ξεχνάς
Κανείς δεν ξέρει πια γιατί
κι εσύ ποτέ δεν απαντάς
μονάχα πίσω σου κοιτάς
και νοσταλγείς κι αναζητάς
