Κανένα φως στη γειτονιά,
κοιμούνται όλα απ’ άκρη σ’ άκρη
και στη βαθιά τη σκοτεινιά
μια σιγανή διπλοπενιά
κάνει σεκόντο σ’ ένα δάκρυ…
Κανένα φως στη γειτονιά,
κοιμούνται όλα απ’ άκρη σ’ άκρη…
Ούτε σκιά, ούτε ψυχή
στον δρόμο τον ερημωμένο
κι η πίκρα γίνηκε βροχή
που αργοπέφτει κι αντηχεί
σαν πρωτοβρόχι λυπημένο…
Ούτε σκιά, ούτε ψυχή
στον δρόμο τον ερημωμένο.
