Σύνορα δεν έχει η μοναξιά μου
η αγωνία μου σταθμός
μ’άφησες μα έλα που η καρδιά μου
όλο μου λέει να σ’ αγαπώ
Κι αντί να σε εκδικηθώ
να βρίσω να παραφερθώ
χίλιες φορές στο δάκρυ της υποχωρώ
Κάνω ότι γελάω μπροστά στους άλλους
κρύβομαι σωπαίνω
μέσα μου όμως κλαίω αργοπεθαίνω
Κάνω ότι γελάω μπροστά στους άλλους
κρύβομαι σωπαίνω
κι όνειρο στη γκρίζα μοναξιά μου παραμένω
Σύνορα δεν έχει η μοναξιά μου
οι αντιστάσεις μου φωνή
καίγομαι δεν είσαι πια δικιά μου
μα όταν έρχεται η στιγμή
που με ρωτούν αν είσαι εδώ
αν σ’ αγαπάω ή σε μισώ
ορκίζομαι ότι για σένα μόνο ζω
Κάνω ότι γελάω μπροστά στους άλλους
κρύβομαι σωπαίνω
μέσα μου όμως κλαίω αργοπεθαίνω
Κάνω ότι γελάω μπροστά στους άλλους
κρύβομαι σωπαίνω
κι όνειρο στη γκρίζα μοναξιά μου παραμένω
