Κάποιες ώρες που η καρδιά μου
νοσταλγία πλημμυρίζει
κάποιες ώρες που βαραίνει
ένας πόνος την ψυχή.
Τέτοιες ώρες το μυαλό μου
στα παλιά ξαναγυρίζει
κι η φωνή σου αγαπημένη
μες τα αυτιά μου αντηχεί
σαν θλιμμένη προσευχή.
Κάποιες ώρες που τα πλοία
ξεκινούν για ξένα μέρη
κάποιες ώρες τα ξωκλήσια
που χτυπούν εσπερινό.
Τέτοιες ώρες η καρδιά μου
ξαναζεί το καλοκαίρι
της χαμένης μας αγάπης
που γι αυτή πάντα πονώ
και ποτέ δεν λησμονώ.
Κάποιες ώρες που με πνίγει
η σκληρή η μοναξιά μου
κάποιες ώρες που τη σκέψη
την τυλίγει η συννεφιά.
Τέτοιες ώρες συλλογιέμαι
αν το σκέφτεσαι γλυκιά μου
ότι ζω χωρίς ελπίδα
να βρεθούμε συντροφιά
της ζωής μου ομορφιά.
