Κάποτε θα γυρίσω να δω
και θα είμαι ένας άλλος εγώ
θα κοιτάξω μέσα από τα μαύρα γυαλιά
τον θολό μου αντικατοπτρισμό
και θα αρχίσεις να μιλάς
με μια ασήμαντη αφορμή,
θα μου πεις πως περνάνε οι μέρες, τα χρόνια μα το όνειρο μένει εκεί.
Στα δικά μας βήματα θα βαδίσουμε ξανά
θα σηκώσουμε τα κύματα, θα ανοίξουμε πάλι πανιά
θα με πιάσεις από το χέρι όπως εκείνο το πρωί
θα είναι όλος ο κόσμος δικός μας και πάλι από πάνω ανοιχτοί ουρανοί…
και η αγάπη εκεί…και η αγάπη εκεί…
Κάποτε θα γυρίσω να δω
και θα είμαι ένας άλλος εγώ
θα κοιτάξω μέσα από τα μαύρα γυαλιά
τον θολό μου αντικατοπτρισμό
και θα ανάψω ένα τσιγάρο
θα βάλω ένα ποτό
δεν θα πάω πουθενά θα περάσω μαζί σου το βράδυ και ας μην είσαι εδώ.
Στα δικά μας βήματα θα βαδίσω ξανά
θα σηκώσω όλα τα κύματα, θα ανοίξω και πάλι πανιά
θα με πιάσω από το χέρι όπως έκανες εσύ
θα είναι όλος ο κόσμος δικός μου και πάλι από πάνω ανοιχτοί ουρανοί…
και η αγάπη εκεί…και η αγάπη εκεί…
Κάποτε θα γυρίσω να δω
και δεν θα είναι κανένας εδώ
στον καθρέφτη σαν σκιά θα περνά σκοτεινό το είδωλο μου και γω
θα ανοίξω λίγο την πόρτα να δω λίγο ουρανό
είχες πει πως περνάνε οι μέρες τα χρόνια μα το όνειρο μένει εδώ.
Στα δικά μας βήματα θα βαδίσω ξανά
θα σηκώνω όλα τα κύματα, θα ανοίγω και πάλι πανιά
θα με πιάνω από το χέρι όπως έκανες εσύ
θα είναι όλος ο κόσμος δικός μου και πάλι από πάνω ανοιχτοί ουρανοί…
και η αγάπη εκεί…και η αγάπη εκεί…
