Σβήνουν τα χρόνια μας κεράκια
Οι μέρες μας φωτολαβές
Τελέψανε κι οι προσμονές
Κι όλο τα ίδια κι όλο τα ίδια
Κάποτε μοιάζαμε τραγούδι
Κάποτε μοιάζαμε πουλιά
Ήσουν δροσιά ήσουν πηγή
Κι ήμουν μια διψασμένη γη
Μια γη που γύρευε ποτάμια
Μια γη που γύρευε ζωή
Τώρα δεν τρέχουμε στ’ αστέρια
Τώρα δεν παίζουμε χαρές
Τελέψανε κι οι προσμονές
Κι όλο τα ίδια κι όλο τα ίδια
