Τώρα δε πρέπει,
όπου πας να πάω και εγώ…
και με τους φίλους μας δε βγαίνω,
δε μιλάω,
τώρα καινούρια στέκια και παρέες έκανα και εγώ,
και για μας πλέον δε μιλάω.
Και κάπου τώρα αν σε ξαναδώ τυχαία, πως με μια αγάπη νέα,
ευτυχισμένος θα σου πω…πως τα περνώ.
Μα κάπου ανάμεσα στο ψέμα,
η αλήθεια μου για σένα,
αχ και να ξερες για σένα
τι περνώ…
Να γινόταν να γυρίσεις,
με ένα φιλί να μ’ αναστήσεις…
αχ Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
Τώρα για μένα,
αν μου πουν…πως ρώτησες,
θα πρέπει τυπικά
να τους ευχαριστήσω
κοίτα πως φτάσαμε να ζούμε τελικά,
θάρρος δεν έχω για να σου τηλεφωνήσω…
και κάπου τώρα αν σε ξαναδώ τυχαία, πως με μια αγάπη νέα,
ευτυχισμένος θα σου πω…πως τα περνώ…
Μα κάπου ανάμεσα στο ψέμα,
η αλήθεια μου για σένα,
αχ και να ξερες για σένα
τι περνώ…
Να γινόταν να γυρίσεις,
με ένα φιλί να μ’ αναστήσεις…
αχ Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
Και κάπου ανάμεσα στο ψέμα,
η αλήθεια μου για σένα,
αχ ποτέ σου δε θα μάθεις τι περνώ…
τόσα βράδια είμαι μόνος
και είναι αβάσταχτος ο πόνος,
αχ Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
