Που ναι τα όνειρα που κάναμε;
Γιατί τα αφήνουμε μισά,
ύστερα απ’ όλα όσα ζήσαμε;
Γιατί να ζούμε χωριστά;
Μήπως δεν το προσπαθήσαμε,
μωρό μου, αρκετά
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ
δεν ξεκολλήσαμε.
Που ναι τα λόγια που ψιθύριζες
όταν με είχες αγκαλιά;
Και τα φιλιά που με πλημμύριζες,
πες μου πού πήγαν όλα αυτά;
Μήπως δεν το προσπαθήσαμε,
μωρό μου, αρκετά;
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ
δεν ξεκολλήσαμε.
Θα ‘θελα πολύ
να ‘μαστε μαζί
τα επόμενα εξήντα χρόνια,
κι ύστερα μπορείς
να με βαρεθείς,
η αγάπη δεν κρατάει αιώνια
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Κάπου κολλήσαμε…
Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ
δεν ξεκολλήσαμε.