Κλαίνε, θρηνούνε τα βουνά,
πενθοφορούν οι κάμποι
κι ένα πουλί μοιρολογεί
στης Άρτας το ποτάμι.
Τι έχεις, πουλάκι μ’, κι όλο κλαις
και είσαι λυπημένο,
μοιρολογείς λυπητερά
και στέκεις μαραμένο;
Μαύρα είν’ τα χρόνια που `ρθανε,
γι’ αυτό είμαι λυπημένο
κάψανε τα Καλάβρυτα,
Δίστομο και Κομμένο.
