Δεν είχε όνομα καν
Όνειρα μόνο είχε
Λίγο τόσο λίγο απήχε
Απ’ αυτούς που Νικάν
Απ’ αυτούς που βγαίνουν έξω και βλέπουν
Τι είναι το φώς και τι το σκοτάδι
Τι είναι το χτύπημα και τι είναι το χάδι
Δεν είχε όνομα πια
Μόνο μια άγρια λαχτάρα
Και δύο χορδές σε μια μαύρη κιθάρα
Σαν σωτηρία κουπιά
Στο νερό μιας ατελείωτης λίμνης
Να ‘ναι ο δρόμος ή να ‘ναι το χάος
Κι ο φύλακας όντως γλυκούλης και πράος
Δεν τη φωνάζει κάνεις
Μα έχει ένα άσπρο τραγούδι
Τόσο γλυκό σαν το πρώτο μας χνούδι
Ένα τραγούδι ζωής
Της ζωής που μοιάζει μ’ άπειρη λιμνη
Κι εκεί στο χάος ανοίγει ένα δρόμο
Κι ούτε φύλακα πια να πιστεύει ούτε νόμο
