Έβαλες μαχαίρι στο λαιμό της μνήμης,
μια πληγή ανοίγεις, χίλιες κλείνουν χθες.
Σου είπε “θα ξεχάσεις φίλους και αδέρφια,
τα παλιά σου στέκια, κι ό,τι άλλο θες”.
Ας μας ξεχάσει ο ντουνιάς,
δυο τραγούδια θα αφήσω
να θυμάται από εμάς.
Το ένα θα λέει πως σε έχασα
και το άλλο πως ποτέ δεν ξέχασα.
Ας μας ξεχάσει ο ντουνιάς,
δυο τραγούδια θα αφήσω από εμάς.
Κι αν έρθει η λησμονιά από ‘δω,
θα της βάλω το μαχαιρι στο λαιμό.
Παίρνω το μαχαίρι, στα χείλη μου το βάζω,
το φιλί μου σφάζω, κόβω στο μισό.
Και σου το χαρίζω, για να σου θυμίσω,
δεν ξεχνιούνται όσοι έχουν άνθρωπο.
Ας μας ξεχάσει ο ντουνιάς,
δυο τραγούδια θα αφήσω
να θυμάται από εμάς.
Το ένα θα λέει πως σε έχασα
και το άλλο πως ποτέ δεν ξέχασα.
Ας μας ξεχάσει ο ντουνιάς,
δυο τραγούδια θα αφήσω από εμάς.
Κι αν έρθει η λησμονιά από ‘δω,
θα της βάλω το μαχαιρι στο λαιμό.
Κι αν ποτέ ξεχάσεις,
το φιλί αν πετάξεις,
παίρνω το μαχαίρι,
με ξεχνώ κι εγώ.
