Εγώ δεν είμαι ουρανός για να ρεμβάζεις
ούτε βιβλίο ερωτικό να το διαβάζεις
είμαι απάτητο νησί που δεν ευρέθηκε
και μόνο η θάλασσα κρυφά το ερωτεύτηκε
Εγώ δεν είμαι της καρδιάς σου ο αντίλαλος
που ζητιανεύει καρδιοχτύπια μέσ’ τους δρόμους
είμαι αέρας του βουνού δεκαπεντασύλλαβος
και δεν φοβάμαι δικαστές και αστυνόμους
Εγώ δεν είμαι συμφορά από συμβάντα
είμαι το σήμερα το αύριο το πάντα
ειμ’ ένα δάσος φοινικόδεντρα στην έρημο
που ερωτεύτηκε του Αυγούστου την πανσέληνο
