Είπα να σου στείλω ένα γράμμα
μα το έχω κλείσει στο συρτάρι
ξέβαψαν τα λόγια από το κλάμα
και δεν βγήκε απόψε το φεγγάρι
Τα σκυλιά ουρλιάζουνε στους δρόμους
το σκοτάδι κρύβει τον φονιά
κι’ η ψυχή δεν έχει ταχυδρόμους
να σου στείλει κάτι απ’ τα παλιά
Είμαι ένας σταθμός απολεσθέντων
κι’ απαγορευμένων ρεμβασμών
μια ρωγμή στα σπίτια των τσιμέντων
και φυλακισμένων δισταγμών
Είπα να ξεχάσω πως υπάρχεις
όμως σε θυμίζουν οι πληγές μου
άργησα πολύ να μεγαλώσω
και με κυνηγούν οι ενοχές μου
