Καρδιά πως ζεις μονάχη σου κλεισμένη
ψηλά κάποτε πέταγες, ψηλά
κάθε πατρίδα ήταν αγαπημένη
μες στο κορμί σου τώρα ξενιτιά.
Ταξίδεψα, άγνωστο φύσαγε τ’ αγέρι
κι αγάπησα όλου του κόσμου τα νερά
μα βούλιαξα μες στα γνωστά μου εδώ τα μέρη
κυλάει ο πόνος λάβα στα βαθιά.
Καρδιά, σαν γλαροπούλι λαβωμένο
σφιχτά μάζεψες τώρα τα φτερά
ξέρεις κι εγώ μπορώ να περιμένω
να γίνουν όλα πάλι μια αγκαλιά.
